نفت و شکر: هنر معاصر و فرهنگ اسلامی؛ گلن لوری «نفت و شکر: هنر معاصر و فرهنگ اسلامی»[1] عنوانِ کتابی است برگرفته از سخنرانیِ گلن دی لوری[2]، مدیرِ موزۀ هنر مدرن نیویورک[3]، که در سومین نشستِ سالانۀ ایوا هولتبی[4] در بابِ فرهنگِ معاصر در سالِ 2008 برگزار شد. لوری در توضیح علتِ انتخابِ این عنوان، که برآمده از اثری با همین نام است از قادر عطیه[5]، هنرمند فرانسوی و الجزایری‌تبار، با تأکید بر دوگانگیِ نهفته در عنوان، آن را تمثیلی
فنون تصویرسازی: هنر در ایران قرن نوزدهم ویراستاران: دیوید جی راکسبرا و مری مک‌ویلیامز با همکاری: فرشید امامی، مری مک‌ویلیامز، دیوید جی راکسبرا و میرا کسنیا شوردا[1] کتاب «فنّاوری‌های تصویر: هنر در ایران قرن نوزدهم» شامل مجموعه‌ای از مقالات دربارۀ برخی تحولات هنری ایران در دوران قاجار و کتابچۀ نمایشگاهی با همین عنوان است که در سال 2017 در موزۀ هنر هاروارد[2] برگزار شد. عمدۀ آثار منتشرشده در این کتابچه از مجموعه‌های شخصی کاظم کوروس و بانو عزت ملک سودآور،
گلرو نجیب‌اغلو Gülru Necipoğlu گلرو نجیب‌اغلو در سوم آوریل سال 1956 در استانبول متولد شد. تحصیلات اولیۀ خود را در کالج رابرت استانبول در سال 1975 به پایان رساند و برای ادامۀ تحصیل به ایالات متحده مهاجرت کرد. او در سال 1979 مدرک کارشناسی تاریخ هنر خود را با تمرکز بر اواخر قرون وسطا و رنسانس از دانشگاه وسلین دریافت کرد. در سال 1982، مقطع کارشناسی ارشد را در رشتۀ هنر و معماری اسلامی و در سال 1986 دکترای خود
رابرت هیلن‌برند Robert Hillenbrand رابرت هیلن‌برند از مهم‌ترین مورخان هنر و معماری اسلامی است که با نوشتاری منسجم و گیرا به گسترش شناخت پژوهشگران و علاقه‌مندان حوزۀ هنر اسلامی کمک بسیاری کرده است. او در دانشگاه‌های کمبریج و آکسفورد تحصیل کرده است. از سال 1971 در گروه هنرهای زیبای دانشگاه ادینبرو آغاز به تدریس کرد و در سال 1989 کرسی استادی هنر اسلامی به وی اعطا شد. پروفسور هیلن‌برند در دسامبر 2007 بازنشسته شد، اما در حال حاضر عضو افتخاری
دیوان حافظ نسخۀ Or. 7573 کتابخانۀ بریتانیا نسخه‌ای مصور، بهجامانده از عصر مغولان هند (990 ق/ 1582-1583 م) این نسخه شاهدی است بر نگاه آمیخته به تحسین امپراتوران مغول هند به حافظ شیرازی (727ـ792 ق/ 1315ـ1390 م)، شاعر غزل‌سرای پارسی، که 278 برگ و 546 صفحه متن دارد. در هر صفحه 9 سطر دوستونی، به خط نستعلیق با جدول مشکی ـ زرین و لاجوردی، نوشته شده است. گاهی در برخی از صفحات ابیات را مورب نوشته‌اند (10 پشت، 229 رو و پشت). هر شعر
دیوان حافظ؛ نسخۀ Grenville XLI کتابخانۀ بریتانیا نسخه‌ای مصور به سبک مغولان هند (1009ـ1014 ق/ 1600ـ1605 م) این نسخه، همانند نسخۀ Or.7573 کتابخانۀ بریتانیا، دست‌نوشته‌ای زیبا از دیوان حافظ در عصر مغولان هند (گورکانیان) است. 259 برگ و 401 صفحه متن دارد. در هر صفحه 10 سطر دوستونی به خط نستعلیق با جدول لاجوردی و شنگرف و زرین نوشته شده است. گاهی در برخی از صفحات، ابیات را مورب نوشته‌اند (برگ 65 پشت، 200 رو). در این نسخه، 19 نگاره به سبک
مروری بر نامۀ بهارستان، شمارۀ 4، 1380 چگونگی ساخت کاغذ طلحی و کهنه‌نماسازی کاغذ/ معز بن بادیس تمیمی صنهاجی (سدۀ 5 ق) خورشا، صادق رساله‌ای با عنوان «عمدة الکُتّاب و عُدّةُ ذوی الالباب» در موضوع آداب کتابت و صنعت کتاب‌پردازی نوشتۀ معز بن بادیس تمیمی صنهاجی موجود است که فصل یازدهم آن توضیح دربارۀ ساخت کاغذ طَلَحی آمده و این مقاله ترجمۀ این فصل از رساله است. این فصل شامل موضوعاتی در باب ساختن کاغذ طَلَحی، دستورالعمل دیگری برای آهار
معرفی نامه بهارستان براساس آنچه سردبیر مجله‌ی نامه‌ی بهارستان در شماره‌ی نخست آن عنوان کرده است: «نامه‌ی بهارستان مجله‌ای پژوهشی و تخصصی در باب نسخه‌شناسی و نسخه‌پردازی است که برای نخستین بار با هدف ترغیب و تشویق پژوهشگران و با انگیزه‌ی تحقیق علمی- راهبردی پیرامون شناسایی، حفظ، نگهداری، ترمیم، احیا، نقد و معرفی و موضوعات دیگر در زمینه‌ی نسخه‌ها و اسناد خطّی فراهم آمده است». محورها و موضوعات کلی مورد مطالعه در این مجله نسخه‌شناسی، نسخه‌نویسی، سند و سندشناسی، کتاب‌شناسی،
موزۀ بدون مرز، آیندۀ موزه‌ها؟ «موزۀ بدون مرز»[1] پروژه‌ای است که از سال ۱۹۹۵ با هدف فراهم آوردن پایگاه داده‌ای جامع از آثار هنری و تاریخی کشورهای حوزۀ مدیترانه آغاز شد[2]. با همکاری چهارده کشور اروپایی و آفریقایی و خاورمیانه‌ای مجاور دریای مدیترانه و مورخان هنر و مجموعه‌گردان‌های برجسته، «موزۀ بدون مرز» با پشت سر گذاشتن محدودیت‌های جغرافیایی و سیاسی تا کنون موفق به دسته‌بندی و مطالعه و فهرست‌نویسی بیش از ۵۰۰۰ شئ و انتشار مدخل‌های محققانۀ متعددی شده است
بازگردانی اشیاء به وطن: محک اخلاقی مجموعه‌داری بازگردانی داوطلبانۀ اشیاء فرهنگی به وطن[1] یکی از مباحث داغ و جدی موزه‌پژوهی است که ابعاد گستردۀ حقوقی و اخلاقی‌اش آن را تبدیل به یکی از چالش‌برانگیزترین مسائل روز برای فعالان حوزه‌های مختلف فرهنگی در دنیا کرده است. پویش بازگردانی اشیاء به وطن بر این باور بنا شده که بخش بزرگی از اشیاء موجود در موزه‌های اروپا و آمریکای شمالی از طرق نامشروع و غیراخلاقی نظیر غارت و قاچاق و کاوش‌های غیرمجاز
شاهکارهای هنر محمدی نمایشگاه «شاهکارهای هنر محمدی[1]»، که در سال ۱۹۱۰ در شهر مونیخ برگزار شد، نه تنها مهم‌ترین و جامع‌ترین نمایشگاه آثار هنر اسلامی در اروپا تا آن زمان بود، بلکه با گذشت بیش از یک قرن همچنان آن را رویدادی یاد می‌کنند که تأثیرات بسزایی در شکل‌گیری درک و دریافت امروزی از هنر اسلامی و همچنین جریان هنر مدرن در اروپا داشت. پیشنهاد اولیۀ این نمایشگاه را شاهزادۀ باواریا مطرح کرد که به دنبال فضایی برای نمایش دادن
جامه پوشاندن به قامت امپراتوری: منسوجات صفوی در موزۀ هنر اسلامی Fashioning an Empire: Safavid Textiles from the Museum of Islamic Art با شنیدن واژۀ فشن چه به ذهنتان متبادر می‌شود؟ ممکن است به یکی از بارزترین مظاهر فرهنگ بصری فکر کنید که همواره دستخوش درگونی است و یا ممکن است به این بیندیشید که راهی است برای بیان بصری، ذوق هنری و جایگاه اجتماعی. شاید فشن را در رابطه‌ای تنگاتنگ با تکنولوژی و ابزارهای تولید ببیندید و یااینکه به
«غبار» نام خطی ظریف و دقیق بوده است در تاریخ کتابت و خوشنویسی ایرانی: خطی با ابعادی کوچک اما استوار و دلنواز. این «غبار» هم میخواهد گامهایی کوچک اما استوار در چهرهگشایی از تاریخ هنر گذشته ما بردارد.
