هنر ومعماری در سنت اسلامی؛ محمد حمدونی علمی Art and Architecture in the Islamic Tradition: Aesthetics, Politics and Desire in Early Islam کتاب هنر و معماری در سنت اسلامی: زیبایی‌شناسی، سیاست و تمایل در اسلام ادوار آغازین[1] نوشتۀ محمد حمدونی علمی[2] است که در سال 2011 در انتشارات ای بی توریس[3] منتشر شده است. نویسنده در این کتاب به دنبال راهکارهایی برای حل مسائل زیبایی‌شناسی هنر و معماری سده‌های آغازین اسلامی است و محور اصلی کتاب در نظر گرفتن معماری
اسلام در آمریکا؛ جین آی اسمیت انتشارات دانشگاه کلمبیا، نیویورک، 1999 کتاب اسلام در آمریکا[1] در معرفی دین اسلام است، آنگونه که مسلمانان آمریکایی آن را تجربه کرده‌اند و به جای می‌آورند. جین اسمیت[2]، مؤلف این کتاب، با اتخاذ رویکردی روایی سعی در پرداختن به دغدغه‌ها و موضوعات مرتبط با جامعۀ مسلمانان داشته و در این راستا، به دیدگاه‌ها و نحوۀ مواجهۀ گروه‌های مختلف با این مسائل اشاره کرده است. کتاب هشت فصل اصلی و ضمائمی در قسمت انتهایی دارد
رابرت هیلن‌برند Robert Hillenbrand رابرت هیلن‌برند از مهم‌ترین مورخان هنر و معماری اسلامی است که با نوشتاری منسجم و گیرا به گسترش شناخت پژوهشگران و علاقه‌مندان حوزۀ هنر اسلامی کمک بسیاری کرده است. او در دانشگاه‌های کمبریج و آکسفورد تحصیل کرده است. از سال 1971 در گروه هنرهای زیبای دانشگاه ادینبرو آغاز به تدریس کرد و در سال 1989 کرسی استادی هنر اسلامی به وی اعطا شد. پروفسور هیلن‌برند در دسامبر 2007 بازنشسته شد، اما در حال حاضر عضو افتخاری
رودالف متی Rudolph P. Matthee رودالف متی، معروف به رودی متی[1]، در سال 1953 در هلند متولد شد. او هرچند که مستقیماً مورخ حوزۀ هنر اسلامی به شمار نمی‌آید، اما به اعتبار جایگاه علمی و پژوهش‌های مؤثرش در مطالعات تاریخ اسلام، بسیار محل رجوع مورخان هنر اسلامی است و طی این سال‌ها الهام‌بخش دیدگاه‌های بسیاری در این عرصه بوده است. او از سال 2012 تاکنون استاد گروه تاریخ در دانشگاه دلاور[2] است، اما این کرسی را پیش‌تر در دانشگاه‌های دنور[3]،
دیوان حافظ؛ نسخۀ Grenville XLI کتابخانۀ بریتانیا نسخه‌ای مصور به سبک مغولان هند (1009ـ1014 ق/ 1600ـ1605 م) این نسخه، همانند نسخۀ Or.7573 کتابخانۀ بریتانیا، دست‌نوشته‌ای زیبا از دیوان حافظ در عصر مغولان هند (گورکانیان) است. 259 برگ و 401 صفحه متن دارد. در هر صفحه 10 سطر دوستونی به خط نستعلیق با جدول لاجوردی و شنگرف و زرین نوشته شده است. گاهی در برخی از صفحات، ابیات را مورب نوشته‌اند (برگ 65 پشت، 200 رو). در این نسخه، 19 نگاره به سبک
دیوان حافظ نسخۀ Add.MS.7759 کتابخانۀ بریتانیا نسخه‌ای با تزئینات چینی از دورۀ تیموری (855 ق/ 1451 م) دیوان حافظ Add.MS.7759 کتابخانۀ بریتانیا در 141 برگ و 280 صفحه متن است. در هر صفحه 14 سطر دو ستونی به خط نستعلیق با جدول مشکی ـ زرین و لاجوردی نوشته شده و جداسازی هر شعر با عباراتی چون «و لَه علیه الرَحمَه»، «وَ ایضاً لَه»، «ایضاً له نور قبره» به رنگ طلایی یا شنگرف صورت گرفته است. این دیوان را سلیمان الفوشنجی در اواسط رمضان سال
مروری بر نامۀ بهارستان، شمارۀ 4، 1380 چگونگی ساخت کاغذ طلحی و کهنه‌نماسازی کاغذ/ معز بن بادیس تمیمی صنهاجی (سدۀ 5 ق) خورشا، صادق رساله‌ای با عنوان «عمدة الکُتّاب و عُدّةُ ذوی الالباب» در موضوع آداب کتابت و صنعت کتاب‌پردازی نوشتۀ معز بن بادیس تمیمی صنهاجی موجود است که فصل یازدهم آن توضیح دربارۀ ساخت کاغذ طَلَحی آمده و این مقاله ترجمۀ این فصل از رساله است. این فصل شامل موضوعاتی در باب ساختن کاغذ طَلَحی، دستورالعمل دیگری برای آهار
معرفی نامه بهارستان براساس آنچه سردبیر مجله‌ی نامه‌ی بهارستان در شماره‌ی نخست آن عنوان کرده است: «نامه‌ی بهارستان مجله‌ای پژوهشی و تخصصی در باب نسخه‌شناسی و نسخه‌پردازی است که برای نخستین بار با هدف ترغیب و تشویق پژوهشگران و با انگیزه‌ی تحقیق علمی- راهبردی پیرامون شناسایی، حفظ، نگهداری، ترمیم، احیا، نقد و معرفی و موضوعات دیگر در زمینه‌ی نسخه‌ها و اسناد خطّی فراهم آمده است». محورها و موضوعات کلی مورد مطالعه در این مجله نسخه‌شناسی، نسخه‌نویسی، سند و سندشناسی، کتاب‌شناسی،
موزۀ بدون مرز، آیندۀ موزه‌ها؟ «موزۀ بدون مرز»[1] پروژه‌ای است که از سال ۱۹۹۵ با هدف فراهم آوردن پایگاه داده‌ای جامع از آثار هنری و تاریخی کشورهای حوزۀ مدیترانه آغاز شد[2]. با همکاری چهارده کشور اروپایی و آفریقایی و خاورمیانه‌ای مجاور دریای مدیترانه و مورخان هنر و مجموعه‌گردان‌های برجسته، «موزۀ بدون مرز» با پشت سر گذاشتن محدودیت‌های جغرافیایی و سیاسی تا کنون موفق به دسته‌بندی و مطالعه و فهرست‌نویسی بیش از ۵۰۰۰ شئ و انتشار مدخل‌های محققانۀ متعددی شده است
بازگردانی اشیاء به وطن: محک اخلاقی مجموعه‌داری بازگردانی داوطلبانۀ اشیاء فرهنگی به وطن[1] یکی از مباحث داغ و جدی موزه‌پژوهی است که ابعاد گستردۀ حقوقی و اخلاقی‌اش آن را تبدیل به یکی از چالش‌برانگیزترین مسائل روز برای فعالان حوزه‌های مختلف فرهنگی در دنیا کرده است. پویش بازگردانی اشیاء به وطن بر این باور بنا شده که بخش بزرگی از اشیاء موجود در موزه‌های اروپا و آمریکای شمالی از طرق نامشروع و غیراخلاقی نظیر غارت و قاچاق و کاوش‌های غیرمجاز
شاهکارهای هنر محمدی نمایشگاه «شاهکارهای هنر محمدی[1]»، که در سال ۱۹۱۰ در شهر مونیخ برگزار شد، نه تنها مهم‌ترین و جامع‌ترین نمایشگاه آثار هنر اسلامی در اروپا تا آن زمان بود، بلکه با گذشت بیش از یک قرن همچنان آن را رویدادی یاد می‌کنند که تأثیرات بسزایی در شکل‌گیری درک و دریافت امروزی از هنر اسلامی و همچنین جریان هنر مدرن در اروپا داشت. پیشنهاد اولیۀ این نمایشگاه را شاهزادۀ باواریا مطرح کرد که به دنبال فضایی برای نمایش دادن
جامه پوشاندن به قامت امپراتوری: منسوجات صفوی در موزۀ هنر اسلامی Fashioning an Empire: Safavid Textiles from the Museum of Islamic Art با شنیدن واژۀ فشن چه به ذهنتان متبادر می‌شود؟ ممکن است به یکی از بارزترین مظاهر فرهنگ بصری فکر کنید که همواره دستخوش درگونی است و یا ممکن است به این بیندیشید که راهی است برای بیان بصری، ذوق هنری و جایگاه اجتماعی. شاید فشن را در رابطه‌ای تنگاتنگ با تکنولوژی و ابزارهای تولید ببیندید و یااینکه به
«غبار» نام خطی ظریف و دقیق بوده است در تاریخ کتابت و خوشنویسی ایرانی: خطی با ابعادی کوچک اما استوار و دلنواز. این «غبار» هم میخواهد گامهایی کوچک اما استوار در چهرهگشایی از تاریخ هنر گذشته ما بردارد.
